Szczęsne wieś należąca do klucza dóbr jordanowickich w parafii grodziskiej, być może pierwotnie będąca własnością Ścibora lub Czcibora – nieznanego bliżej przedstawiciela mazowieckiej szlachty, który może być uważany za legendarnego założyciela wsi. Wzmiankowana już w 1580 r. (wtedy wieś zajmuje 2 łany w 3 działach), w 1603 r. dziesięciny ze wsi stanowiły uposażenie kościoła w Grodzisku oraz dochód rektora szkoły parafialnej. W 1827 r. były tu dwa domy i 26 mieszkańców (wieś w powiecie błońskim, gmina i parafia Grodzisk). W 1871 wieś nie jest już znana pod tą nazwą, być może wówczas pojawia się nazwa Szczęsne (w dokumentach używana zamiennie z pierwszą nazwą) i utworzony zostaje folwark należący do majątku Jordanowice – w 1898 r. w imieniu właściciela wsi hr. Henryka Skarbka folwarkiem zarządza arendarz Leon Wrosowski. Wg źródeł w 1896 r. w Szczęsnym urodził się Janusz Saryusz-Stokowski h. Jelita (zm. w 1982 r. w Warszawie), późniejszy właściciel majątku, przedstawiciel lokalnego ziemiaństwa. W okresie okupacji Janusz Stokowski miał w porozumieniu z AK wspomagać wysiedleńców z Poznańskiego, którzy w wyniku wywózki znaleźli się w willi „Kaprys” na przedmieściach Grodziska. We dworku przy ul. Szczęsnej 1 wynajmowanym w latach drugiej wojny światowej przez majora Jana Chlebka, oficera AK ps. Podhalanin w czasie świąt wielkanocnych 1943 r. przebywał Tadeusz Zawadzki ps. Zośka, jeden z bohaterów książki „Kamienie na szaniec”, który zanotował wówczas swoje wspomnienia i relacje z działalności w Szarych Szeregach – zapiski posłużą potem Aleksandrowi Kamińskiemu, autorowi książki o harcerskim podziemiu.

Sołectwo obejmuje obszar o powierzchni 206,783 ha.